Wolkjes blazen

Wij zijn weer thuis! Vanmorgen zijn we opgehaald uit Brussel door onze ouders, doodmoe:). We zullen, om het hele verhaal compleet te maken, onze laatste dagen in Malawi nog even beschrijven, want deze waren een fantastische afsluiting van onze twee maanden.

Vrijdag was onze laatste dag in het ziekenhuis. Angela was nog steeds niet lekker en ging al gauw weer naar huis. Marieke liep een ochtend mee op de Nursery met een kinderarts. Het was erg indrukwekkend om al die te vroeg geboren kinderen en/of kinderen met ernstige problemen te zien. Doordat er geen sondevoeding aanwezig is, vallen deze te vroeg geboren kindjes ook nog af na de geboorte, zodat maar een heel klein deel overleeft. Ook is er maar één couveuse. Het is er dus verschrikkelijk heet (wel tot 36° C)omdat de baby's warm moeten blijven. De moeders komen naar hun kinderen in de Nursery en gaan daar melk zitten kolven, gewoon met hun handen en doen het in een bakje (niks luxe kolfmachines) en geven dat aan hun kind.
Een ander Nederlands meisje gaf Marieke een rondleiding over de kinderafdeling. Vooral de afdeling met ondervoede kinderen was erg heftig om te zien.
's Avonds namen we afscheid van de mensen in Kabula Lodge, omdat we de volgende ochtend al heel vroeg zouden vertrekken. Alleen... we hadden onze beoordelingen uit het ziekenhuis nog niet ontvangen. Om 22:00 uur kwam dr. Taulo ze langsbrengen.

Zaterdag was een reisdag. Met Angela ging het beter en zitten in de bus was niet zo'n probleem. Gerrit en Marieke reisden deze laatste dagen met ons mee. Het kostte ons 10 uur om in Cape Maclear, aan Lake Malawi te komen. We hadden geen spijt van deze reis, want het was een prachtige plek om onze laatste dagen door te brengen! We hebben heerlijk ontspannen aan het strand gelegen, gezwommen in het warme water (ja ja, we weten het van de bilharzia, maar we hebben medicijnen hoor!;)) en 's avonds lekker met elkaar gezongen onder de prachtige sterrenhemel, na de oogverblindende zonsondergang. Zondagavond hadden we ons afscheidsdiner in een luxe restaurant. Angela was die ochtend al vroeg uit de veren om van de zonsopkomst te genieten.
Maandag gingen we met een bootje naar een eiland om daar te gaan snorkelen, want Lake Malawi staat bekend om haar grote diversiteit aan vissen. We konden er geen genoeg van krijgen, prachtige vissen in alle kleuren van de regenboog. Ondertussen hadden onze gidsen al een heerlijk maal bereid van verse vis uit het meer, geroosterd op een vuurtje. We hebben gesmuld aan de waterkant.
Dinsdag reisden we naar Jan en Trudi (waar we de eerste dagen ook zijn verbleven) waar we nog een paar daagjes lekker zijn verwend. Zij hebben ons gisteren ook naar het vliegveld gebracht. We zijn hen enorm dankbaar voor hun zorg!

De vliegreis is spoedig verlopen. Op Johannesburg vermaakten we ons prima met een echt Malawiaanse bonenspelletje, onder het genot van een heerlijk bakje cappuccino. Op Heathrow kwamen er wolkjes uit onze mond. Wat is het hier koud! We belandden eerst voorbij de douane, dus in Engeland. Daarna dachten ze hier dat Marieke toch echt van plan was om met haar reflexhamer iemand te vermoorden, om zo het vliegtuig te kapen, dus die was ze kwijt. Vervolgens vertelt die vriendelijke man ons dat het een uur later is, waardoor wij even in de stress schoten, want dan moesten we nu al boarden. Aangezien op Heathrow alles zo heel goed aangegeven staat (uhm niet dus) en Angela even dacht dat we met British Airways vlogen, zaten we al bijna in een bus op weg naar de foute terminal. Gelukkig bedachten we ons op tijd en kwamen we netjes in het juiste vliegtuig naar Brussel terecht. Helaas is het ze niet gelukt om in die 2 uur onze koffers ook in dat vliegtuig te krijgen. Op Brussel werd ons verteld dat die met de volgende vlucht mee zouden komen. Nadat we onze ouders weer begroet hadden besloot Marieke met haar familie in Brussel op onze koffers te wachten. Dit bleek vanmiddag helaas tevergeefs, ze staan nog steeds in Engeland :(. Dat was echt even een domper.

We kijken terug op twee prachtige maanden waarin we veel geleerd hebben, Afrika beter hebben leren kennen en waar we verder zo snel geen woorden voor hebben. We hebben het er nog wel eens met elkaar over! Na twee maanden zal het wel weer even wennen zijn om zonder elkaar te leven. Gelukkig zien we elkaar maandag, want dan begint de studie alweer. Vakantie is over.
Bedankt voor al jullie reacties en medeleven!